Wat een gemis....

Het is algemeen bekend dat het leven van een kind uit verschillende fases bestaat.... als de ene fase geweest is, volgt er weer een andere.... Maarrrrrr, heel soms... komt er ineens een fase in de "herhaling"...
Denk je niet meer gemist te worden door je oudste kroost, hij wordt tenslotte over een paar maanden 8 jaar, niets blijkt minder waar....

Dikke tranen als hij zijn mama overdag mist.... moet toegeven, zijn mama is natuurlijk wel een "super leuke" mama en Kan eigenlijk niet gemist worden, maar toch.... deze "super leuke", maar vooral ook "lieve" (erg lieve ♥ ♡o｡(๑◕‿◕๑)｡o♡ ♥)  mama, zal toch ook moeten werken en kan moeilijk de hele dag met haar "geweldige" achterwerk...dat wel....op zijn minuscule tafeltje gaan zitten in groep 4 (waar ook groep 5 bij zit)....

Wat doe je dan???

Je praat en je veegt elke avond weer de tranen weg, je praat nog wat meer en hoopt dat deze "fase in herhaling" snel overgaat, want een bijna 8 jarige valt niet zo heel veel meer wijs te maken....een kleuter van 4 is een ander verhaal, maar goed... het gaat dus niet over.

Na hard nadenken zijn we eruit... het moest iets zijn om mee te nemen in de tas, wat natuurlijk niet al teveel opvalt (stel je voor wat de andere bijna 8 jarigen ervan denken, laten we het niet over de 9 jarigen hebben), maar waar hij troost bij kan vinden...

Iets tastbaars... hij kwam zelf eigenlijk met het idee... "een foto"... jawel... dus is deze "super leuke" mama aan de slag gegaan en zie hieronder het resultaat ;o)

Zijn kleine zusje had intussen ook het idee haar "super leuke" mama niet te kunnen missen... dus ook voor haar een exemplaar, met hun "stoere" papa achterop...opgelost!!!